Bladzijde - 21 juli, 2008
De bedreigingen voor het zeeleven zijn enorm. Gif, lawaai, opwarming van de aarde… Maar met stip op één staat overbevissing. De snelheid en de manier waarop we de oceanen leegvissen, brengen grote schade aan.
Er worden veel meer vissen gevangen dan dat er bij komen. Inmiddels is 80 procent van de visbestanden bijna op, overbevist of danig in verval. Voor tonijn, kabeljauw, zwaardvis en haai en voor de Europese wateren lopen de cijfers zelfs op tot 90 procent! Als dit zo doorgaat, zijn de oceanen over veertig jaar leeg. Een dramatisch scenario dat onomkeerbaar lijkt door non-selectieve en vernietigende visserijmethoden en piratenvisserij.
Non-selectieve visserijmethoden
De meeste vistechnieken maken nauwelijks onderscheid tussen een schol, een kabeljauw en een kreeft. Alles wordt opgevist. Voor de blikjes tonijn die je koopt worden bijvoorbeeld nog steeds veel bedreigde haaien, roggen, zeeschildpadden en andere zeedieren gevangen. Na de vangst bekijken de vissers pas wat ze willen houden. Wat ze niet willen hebben, en dat is soms wel negentig procent, gooien ze gewoon weer overboord. Dood of stervend, voor niets.
Vernietigende visserijmethoden
Wanneer vissers de bodem van de oceanen afstropen, vangen ze niet alleen grote hoeveelheden vis. Hun netten schrapen over de bodem en vernietigen daarmee ook het leven op de bodem. Resultaat: het hele ecosysteem wordt beschadigd.
Pavel Klinckhamers, campagneleider Greenpeace:
‘Als we op de Veluwe met bulldozers op eekhoorntjes zouden jagen, zou niemand dat accepteren. Maar in de oceanen is de enorme catastrofe onder water niet zichtbaar.’
Piratenvisserij
Wereldwijd wordt één op de vier vissen illegaal gevangen. Piratenvisserij is vissen zonder vergunning, in verboden zones of buiten de wettelijk toegestane periode. Ook vissen zonder de vangst (volledig) op te geven aan de overheid valt hieronder. Eigenlijk is het dus gewoon pure diefstal van de natuur en onze kinderen.
Grenzen verlegd
Industriële vissersvloten uit China, Korea, Taiwan, Japan, de VS en de EU (waaronder Nederland) hebben hun eigen visgronden uitgedund en bijna vernietigd. Je zou verwachten dat ze beseffen dat ze hun vissersactiviteiten sterk moeten verminderen. Helaas hebben zij hun vizier inmiddels gericht op onder andere de Stille Oceaan en West Afrika. In deze kustgebieden is de lokale bevolking afhankelijk van de visvangst. De mensen die hier wonen vissen er al duizenden jaren en doen dit kleinschalig. Zo vangt een plaatselijke vloot in de Stille Oceaan ongeveer 200.000 ton tonijn per jaar. Grote industriële vissersvloten nemen in datzelfde gebied 1.800.000 ton per jaar. In dat tempo is de oceaan natuurlijk snel leeg. Ons eigen land speelt hierbij een grote rol: Nederland heeft de grootste zogenaamde vrieshektrawlers ter wereld.
Meer weten?
Wil je meer informatie over de bedreigingen van onze oceanen? Klik dan hier.
Oplossingen
Greenpeace beschermt de oceanen. Lees hier welke oplossingen wij aandragen bij bedrijven en overheden.